“Father’s Eyes” is het prille debuut van Philip Masorti. In 2005 leerde hij gitaar spelen en sloot zich aan bij een band, die zich trachtte te bekwamen in het spelen van covers. Veel kwam er niet van terecht, nog het minst bij Philip. Tijdens de koffiebreaks van de band, prutste hij wat op zijn gitaar en zo kwamen er ideeën voor nummers tot stand. Hij plakte daar woorden en zinnen tegenaan en enkele treurige gebeurtenissen scherpten zijn expressievermogen aan. Zijn vader’s dood in 2006 en die van zijn zuster in 2007 brachten hem in een diepe depressie. Tijdens die periode schreef hij veertig songs. Hij zocht zijn toevlucht tot enkele oude vrienden die in de muziekbusiness zaten, en toen dezen ontdekten dat Philip Masorti door omstandigheden songsmid was geworden, ging de bal snel aan het rollen en enkele demo’s werden opgenomen. En enkele maanden later is onderhavige CD een feit.

Ik kan me echter niet van de indruk ontdoen dat het hier om meer dan een “Little Help From My Friends” gaat. De songs mogen er best zijn. Ze hebben iets te vertellen en komen niet over als niemendalletjes. Philip verdient dus zeker het predikaat songwriter, maar het daaraan voorafgaande singer is een ander paar mouwen, of liever stembanden. Daar heeft hij duidelijk niet zo heel veel kaas van gegeten. In de titelsong wil dat best nog wel lukken, maar in “Ball & Chain” gaat alles hopeloos het oneindige heelal in. Hij dreunt de overigens interessante tekst af als een kinderrijmpje, en de slogan “free yourself” komt er zo weinig overtuigend uit, dat het wel lijkt of hij het best leuk vindt in gevangenschap.

Noah Wotherspoon is de gitarist van dienst, van uitstekende dienst zelfs. Deze man redt de plaat van een roemloze dood. Hij is tevens de co-writer van een aantal songs, het gedeelte muziek althans. Hij zorgt voor zowel de electrische gitaar als de akoestische en slide gitaar.

Bon, ik wil hier zeker niet negatief overkomen. Als debuut is het zeker geen onaardig album, maar misschien had hij er iets langer moeten op kauwen. Als tekstdichter scoort hij hoog, als toondichter heeft hij het geluk goeie vrienden te hebben. Maar de opvolger van deze eersteling mak ik alvast blindelings en zonder enige voorkennis op een hoger schavotje tillen. Daar ben ik zo goed als zeker van.
Allez Philip, allez Philip, allez, allez….

Musicians :
- Philip Masorti : vocals
- Noah Wotherspoon : acoustic, electric and slide guitar, percussion
- Jonathan Mover : drums
- Will Lee : bass on tracks 2, 3 and 4
- Ze Grey : bass on tracks 7 and 8
- Delmar Brown : piano, synthesizer, bass synthesizer, clapping
- Hiram Bullock : additional guitar on tracks 3 and 11
- Michael Hill : additional guitar on tracks 3 and 8

 

witteMVS